Hotel Westlandia aan de Dijkweg in Naaldwijk

Buiten de reguliere soosavonden werd er jaarlijks een feestavond georganiseerd, waarop ook de dames acte de presence mochten geven. Tijdens het ‘jaarfeest’ van 1953, dat werd gehouden in Hotel America in Hoek van Holland, had men de toendertijd zeer bekende sneldichter Willy Alfredo uitgenodigd om de zaak te vermaken. Hoe meer drank hij binnen kreeg, hoe mooier de gedichten.

Volgens de beschrijving van dit festijn heeft hij echter voortijdig zijn optreden moeten beëindigen, omdat er op het toneel niets meer stond waaraan hij zich kon vasthouden.

Zo wisselvallig de bestuursperioden waren in de begintijd, zo standvastig werden ze later. Vanaf 1946 tot aan 1960 dezelfde voorzitter, de zelfde penningmeester en vanaf 1952 tot 1960 dezelfde secretaris. Blijkbaar deden ze hun werk tot volle tevredenheid van de leden. Na 1960 werd over gegaan tot het instellen van bestuurstermijnen van drie jaar.

Hotel Amerika in Hoek van Holland

In 1968 werd de jaarlijkse feestavond doorgebracht in Rotterdam, waar de Snip en Snap Revue werd bezocht. Aansluitend werd nog een cabaret bezocht en het mocht geen verrassing zijn, dat een en ander er aan bijdroeg, dat het beschikbare budget ruimschoots werd overschreden. Een fikse contributieverhoging was het gevolg. Het ledenbestand staat dat jaar op 35. Een aantal jaren kabbelde het soosleven vrij rimpelloos voort. Er werd zo nu en dan van locatie gewisseld, er vielen wat oudere leden af en er kwamen weer wat jongere voor in de plaats. In 1975, nadat een ‘oriënteringsbijeenkomst’ was georganiseerd, zelfs zeven tegelijkertijd. En ook in 1979 konden wederom zeven nieuwelingen worden verwelkomd. In 1981 werd voor het eerst in het bestaan een uitgaansweekend georganiseerd. Dat men wel van een geintje hield mag blijken uit het feit dat toen in 1982 één van de leden 65 jaar werd, er met behulp van een kraan-wagen een tamelijk ruim uitgevallen taart in de tuin werd gezet. Met medewerking van de politie werd hiervoor zelfs korte tijd de hele straat afgesloten. Op sportief vlak stond men ook z’n mannetje. Er werd in dat jaar een voetbalwedstrijd georganiseerd tegen een andere Naaldwijkse sociëteit. De Kleine Witte trok met 3-2 aan het langste eind. Blijkbaar was de ‘derde helft’ dermate gezellig dat er meteen werd geroepen om een revanche. Die kwam er een paar maanden later, maar wederom bleek ‘De Kleine Witte’ de sterkste.

Snip & Snap revue 1958 in Rotterdam

We zijn onderhand beland in 1984 en er wordt al voorzichtig vooruitgekeken naar het gouden jubileum in 1986. Het ledental werd in dat jaar met zes opgekrikt. Er werd gefietst in Baarle-Nassau, waar na afloop zoveel pannenkoeken konden worden gegeten als men ‘aankon’. Tussen de dames die op enige afstand stonden te bakken, bleek zich bij nader inzien een kerel met een pruik te bevinden, die bij nog verdere bestudering zelfs een lid van de soos bleek te zijn. Hilariteit alom.

En dan arriveren we in het jubileumjaar 1986. De uitnodiging voor een ‘grootse’ vieriing van het 50-jarig jubileum valt op de mat.

Hier stopt de historie beschreven door Kees Freen, maar we gaan in dit overzicht nog even door in de modernere geschiedenis van DKW.

We pakken de draad op waar we waren gebleven en zien dat we voor de jubileumviering terecht komen in Den Haag. Met een knipoog naar de ‘echte’ Sociëteit De Witte, werd brutaalweg juist op hun onderkomen ons jubileum gevierd. Het statige ‘Des Indes’ werd het decor van 50 jaar DKW. Voor ons eigen onderkomen maken we in die tijd gebruik van het ‘Pleincentrum’. Iets eenvoudiger, maar niet minder gezellig.

Het ledental blijft redelijk stabiel en in het jaar 1991 wordt gestart met 39 namen op de ledenlijst en wordt de kans benut om het 11e lustrum te vieren. Een bijzonder jaar blijkt 1992 te zijn, want er wordt besloten om over te gaan tot het vaststellen van statuten. Men heeft het ruim 55 jaar ‘zonder’ gedaan, maar blijkbaar zijn er redenen om daar verandering in aan te brengen. Niet alle leden gaan zonder meer met de volledige (concept)inhoud hiervan akkoord. Men krijgt de gelegenheid om zijn wensen kenbaar te maken en aan de hand daarvan wordt een en ander aangepast. Op 24 maart werd het passeren van de acte een feit. Het ledental blijft vrij stabiel en in 1996 bedraagt dit 39. In dat jaar is er tevens sprake van het 1e ‘gouden’ lidmaatschap in de geschiedenis van DKW. Het bestuur is van mening dat de club moet ‘groeien’. In 1998 wordt een succesvolle wervingsactie op touw gezet. Halverwege het jaar konden maar liefst 13 nieuwelingen worden bijgeschreven, hetgeen het ledental uiteindelijk bracht op een aantal van 52. Bij een dergelijk groot aantal achtte men het noodzakelijk om over te gaan tot het uitbrengen van een ‘smoelenboek’ waarin ieder met zijn meest zondagse gezicht op de plaat werd vastgelegd. 

Sociëteit De Witte in Den Haag